Kiedy w Wielkiej Brytanii zapoczątkowano wystawy rasowych kotów egzotycznych syjamy, tureckie angory i osobniki poprzedzające długowłose persy były wysoko nagradzane za swój niezwykły wygląd. W tym okresie wielu miłośników kotów hodowało koty egzotyczne razem ze zwykłymi. Chociaż koty domowe dorównywały importowanym pod względem urody i charakteru ich rasa nie była uznawana za interesującą. Uważano je za zwierzęta zupełnie pospolite.

Skutkowało to bardzo dużą różnorodnością kotów, ponieważ nie prowadzono żadnych działań mających na celu utrwalenie jakiejś jednej cechy.

Jednak z czasem znawcy kotów zauważyli, że solidnie zbudowane, rodzime koty angielskie również powinny być dostrzeżone i objęte hodowlą. Miało to na celu stworzenie przeciwwagi dla smukłych, delikatnych kotów orientalnych.

Wyhodowanie kota charakteryzującego się krępą budową angory (poprzednika długowłosego persa), ale z krótkowłosą okrywą stało się celem pasjonatów.

Nową rasę określono mianem „kota brytyjskiego krótkowłosego”. Koty te wzbudzały szczególne zainteresowanie ze względu na okrywę koloru niebieskiego, uważaną za bardzo szykowną.

Początkowo umaszczenie tej rasy ograniczało się do niebieskiego i pręgowanego w kilku jednolitych barwach. Obecnie brytyjski krótkowłosy hodowany jest w innych kolorach; spotkać można odmiany cieniowane srebrem oraz złociste. Z pewnością nie jest to koniec rozwoju tej interesującej rasy.

Koty tej rasy znane są z miłego i zrównoważonego zachowania. Są tolerancyjne, przyjazne, dobrze się wychowują, nie kapryszą. W młodych latach, bardziej niż inne, są skłonne do zabawy. Starsze stają się spokojniejsze, nie zwracają na siebie uwagi i nie sprawiają kłopotu swoją obecnością – rzecz nie do przecenienia zwłaszcza w mniejszym mieszkaniu.

Potrafią przebywać same ze sobą całymi godzinami, ale jednocześnie lubią być głaskane i cenią sobie kontakt ze wszystkimi członkami rodziny. Większą część czasu spędzają wylegując się w promieniach słońca i z umiarkowanym zainteresowaniem obserwują rodziny w których żyją. Mimo to mają zdecydowany charakter – na pewno dadzą nam znać jeśli będą z czegoś niezadowolone.

Brytyjskie krótkowłose wymagają systematycznej pielęgnacji. Cotygodniowe szczotkowanie powinno wystarczyć, by kot korzystnie się prezentował. Kiedy kot linieje do usuwania włosów przyda się specjalna gumowa szczotka. Należy jej jednak używać delikatnie, tak by nie uszkodzić okrywy.

Przed wystawą trzeba kota wykąpać, a także obciąć cążkami ostre koniuszki pazurków.

Należy dążyć do podawania karm o pełnym składzie obejmującym zarówno wymagane składniki podstawowe jak i witaminy oraz mikroelementy. Kotom podaje się wodę, która powinna być stale dostępna. Mleko i jego pochodne nie są zalecane, gdyż wiele kotów wykazuje reakcje alergiczne na jego składniki.

Koty brytyjskie różnią się od zwykłych kotów domowych nie tylko rodzajem okrywy włosowej, ale przede wszystkim budową, która nieco przypomina persa. Koty brytyjskie krótkowłose najczęściej są średnio duże lub duże. Zwykle mają wydatną klatkę piersiową, szerokie barki i muskularny grzbiet. Nogi krótkie, proste z mocnymi, okrągłymi łapkami. Ogon gruby, krótki lub średnio długi z zaokrąglonym końcem.